W roku 1961 roku Ivan Southerland stworzył pierwszy interaktywny program do cyfrowego malarstwa przy użyciu komputera. Za pomocą lekkiego pióra magnetycznego przykładanego do ekranu, komputer mógł rejestrować punkty które tworzyły proste kształty na ekranie, można było je zapisywać oraz przywoływać później. Piórko posiadało niewielką fotokomórkę na końcówce która podczas spotkania z ekranem emitowała elektroniczny impuls dzięki któremu łatwo było dokładnie zlokalizować w którym miejscu jest elektroniczne piórko.
Southerland znalazł rozwiązanie dla wielu problemów z jakimi borykali się ówcześni cyfrowi graficy. Nawet do dziś wiele programów graficznych wzoruje się na programie „Sketchpad” który wpisał się w historyczny kanon programów do obróbki grafiki komputerowej. Pierwsze grafiki które powstawały były wektorowe, złożone z cienkich linii podczas gdy nowoczesne grafiki rastrowe oparte są na pikselach. Różnice pomiędzy grafiką wektorową a rastrową zilustrować może przykład rozbitków na wyspie, jeden z nich tworzy napis SOS za pomocą kamieni, układa po kolei każdy z nich w odpowiedni kształt litery. Drugi z nich tworzy ten sam znak za pomocą lin, aranżując liny w kształty liter. Pierwszy przykład SOS stworzony z kamieni jest podobny do grafiki rastrowej, każdy piksel w tym przypadku kamień musi być indywidualnie rozliczony, ułożony. Przykład drugi polega na tym, że komputer ustawia punk początkowy i kończący dla linii, uwzględniając punkty przy wygięciach. Grafiki wektorowe mają do siebie taką wadę, że nie mogą reprezentować ciągłych obrazków tonalnych i są ograniczone w liczbie dostępny kolorów, z kolei grafika rastrowa oferuje większy zakres tonalny jak i paletę barw kosztem jakości, im większe przybliżenie tym bardziej widoczne są piksele. Ten rodzaj malarstwa dał obrazą znacznie bardziej realistyczny wygląd, Chris Evans jest malarzem i był pierwszą osobą w historii która stworzyła cyfrowy Matte painting użyty w filmie. W 1985 Chris Evans stworzył ultra realistyczną scenę z rycerzem skaczącym w okna witrażowe.
Evans namalował obraz na szybie za pomocą farb akrylowych by następnie zeskanować go do komputera w celu dalszej manipulacji cyfrowej, animacja komputerowa doskonale współgra z cyfrowym matte paintingiem, scena ta nie mogła powstać przy użyciu tradycyjnego matte paintingu. Film ten utorował drogę do cyfrowego matte paintingu jakiego widzimy dzisiaj.
Niektóre z najbardziej nam znanych dzieł filmowych w których użyto matte paintingu to „Gwiezdne Wojny” (George Lucas, rok 1977) , „Planeta Małp” (Franklin J.Schaffner, rok 1968), „Czarnoksiężnik z krainy Oz” (King Vidor, rok 1939), „King Kong” (Jong Guillermin, rok 1976) oraz „Indiana Jones” (Steven Spielberg, rok 1981).
Cyfrowe malarstwo w obecnych czasach ma się wyjątkowo dobrze, sztuka ta zostało przyjęta przez wiele artystów, którzy nie zawsze tworzą obrazy do wykorzystania tylko w filmach. Dzięki internetowi mamy dostęp do szerokiej gamy zdjęć z których projektanci mogą korzystać i integrować je z obrazem, a dzięki takim programom jak Adobe Photoshop i tabletom Wacom, jedynymi ograniczeniami jakie stoją przed artystami są ich zdolności oraz wyobraźnia.
Malarstwo cyfrowe stało się wizytówka niektórych artystów, którzy tworzą grafiki do ilustracji oraz gier komputerowych w których to symulowane tła tworzą środowisko w grze. Dzieję się to przez świadomy proces wyboru ręcznie malowanej grafiki cyfrowej co nadaje w grzej specyficznym klimat dzięki któremu można gracza wprowadzić w odpowiedni klimat oraz sprawić że obcuje z realnymi obiektami które są w prawdziwym świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz